تأثیر روش‌های مختلف کم آبیاری بر صفات فیزیولوژیکی ذرت دانه‌ای (Zea mays L.).

شیوه‌های نوین آبیاری ضمن افزایش راندمان مصرف آب، کمک به رفع مشکل کمبود آب مورد نیاز بخش کشاورزی می-نماید. پژوهش حاضر به بررسی روش‌های مختلف کم آبیاری و تأثیر آن بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت دانه‌ای می‌پردازد. بدین منظور آزمایشی در سال 1395در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو تیمار آبیاری کامل و پرآبیاری و 16 تیمار کم آبیاری در دو سطح 75 و 50 درصد نیاز آبی طی دوره رویشی و کل فصل رشد گیاه به روش‌های سنتی و خشکی موضعی ریشه با آبیاری یک درمیان ثابت جویچه‌ها و آبیاری متناوب جویچه‌ها به ترتیب بعد از یک و دو نوبت آبیاری بود .بالاترین میانگین‌های بدست آمده در صفات ارتفاع بوته، طول بلال، شاخص سطح برگ، هدایت روزنه‌ای و محتوای نسبی آب برگ، در تیمار پرآبیاری مشاهده شد. طول بلال در تیمار کم آبیاری به روش خشکی موضعی ریشه با جوی و پشته یک درمیان ثابت (CI75T) به میزان 14.7 سانتی متر، اختلاف معنی‌داری با تیمار آبیاری کامل نشان نداد. بیشترین افزایش شاخص سطح برگ طی رشد به ترتیب برای تیمارهای 2PRD75V، 2PRD50V و 1PRD50V به میزان 33.20، 30.28 و 25 درصد بود. کمترین هدایت روزنه‌ای در تیمار 2PRD75T مشاهده شد که در مقایسه با تیمارهای 125 و 100 درصد نیاز آبی به ترتیب 58/64 و 58.17 درصد بود. کمترین میزان محتوای نسبی آب برگ در تیمار آبیاری سنتی DI50V مشاهده شد. بر اساس نتایج بدست آمده، اختلاف ناشی از اعمال تنش در تیمارهای کم آبیاری موضعی ریشه کمتر از این اختلاف در تیمارهای کم‌آبیاری سنتی (نسبت به آبیاری کامل) بود. بنابراین، استفاده از روش‌های کم آبیاری ضمن کاهش جزیی رشد محصول، راهکاری مناسب برای مقابله با معضل بحران آب در زراعت ذرت در بیرجند می‌باشد.