اثر دیاتومیت بر برخی از خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود (Cicer arietinum L) تحت رژیم‌های مختلف آبیاری

کم‌آبی یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در کاهش عملکرد گیاهان زراعی است. در این راستا به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد دیاتومیت بر خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396-1397 در شهر خواف انجام شد. عامل اصلی رژیم‌های مختلف آبیاری شامل پنج سطح (دیم کامل، آبیاری کامل، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و یک نوبت در مرحله زایشی) و عامل فرعی مقادیر دیاتومیت در سه سطح (صفر، 3.5 تن در هکتار و 7 تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تغییر رژیم آبیاری از آبیاری کامل به دیم موجب کاهش در صفات کمی موردبررسی شد. کاربرد دیاتومیت تحت رژیم‌های مختلف کم آبیاری تمامی صفات مورد ارزیابی و عملکرد دانه را افزایش داد. به‌طوری‌که کاربرد 7 تن در هکتار دیاتومیت نسبت به تیمار عدم کاربرد دیاتومیت به ترتیب باعث افزایش 29، 29، 77 و 39 درصدی عملکرد دانه در رژیم‌های آبیاری شامل دیم، یک نوبت آبیاری در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل مرحله رویشی و زایشی شد. بر اساس نتایج اثرات متقابل عملکرد دانه در تیمار آبیاری در مرحله رویشی و زایشی و سایر تیمارهای کم‌آبیاری کاربرد 3.5 تن در هکتار دیاتومیت با کاربرد 7 تن در هکتار دیاتومیت در یک گروه آماری قرار گرفت؛ بنابراین می‌توان گفت کاربرد 3.5 تن در هکتار دیاتومیت مناسب‌ترین مقدار در افزایش عملکرد نخود تحت رژیم‌های کم آبیاری است. به‌طورکلی نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد دیاتومیت در شرایط کمبود آب از طریق کاهش اثرات سوء ناشی از کمبود رطوبت، باعث بهبود عملکرد دانه گیاه نخود شد.