نشست هم‌اندیشی ارتباط بین نسل‌ها برگزار شد
در بعدازظهر روز سه‌شنبه ششم خرداد ۱۴۰۴، سالن امید دانشگاه بیرجند میزبان جمعی از دانشجویان، اساتید و علاقه‌مندان بود که گرد هم آمدند تا درباره یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات اجتماعی عصر حاضر - ارتباط بین نسل‌ها - به گفت‌وگو بنشینند. این نشست که به همت انجمن علمی علم اطلاعات و دانش‌شناسی و انجمن علمی روانشناسی دانشگاه برگزار شد، فضایی صمیمی و پربار برای تبادل نظر ایجاد کرد.
دکتر محمدرضا کیانی، عضو هیئت علمی گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی، بحث را با طرح این پرسش اساسی آغاز کرد: "چرا نسل‌ها در درک یکدیگر ناتوان هستند؟" او با اشاره به شتاب تغییرات اجتماعی و تکنولوژیک در دهه‌های اخیر، توضیح داد که چگونه این تحولات سریع منجر به شکل‌گیری ارزش‌ها، نگرش‌ها و انتظارات کاملاً متفاوت در نسل‌های مختلف شده است. به گفته وی، در حالی که نسل گذشته ثبات و امنیت را اولویت می‌دانست، نسل جدید بیشتر به دنبال معنا، آزادی عمل و تحقق فردیت خود است.
یکی از نقاط اوج نشست زمانی بود که دکتر کیانی از شرکت‌کنندگان خواست تجربیات شخصی خود از تعامل با نسل‌های دیگر را به اشتراک بگذارند. دانشجویی از تلاش‌های ناموفقش برای توضیح سبک زندگی امروزی به پدر و مادرش گفت، در حالی که یکی از اساتید حاضر از دشواری‌های درک دغدغه‌های دانشجویان امروزی سخن گفت. این تبادل تجربیات به خوبی نشان داد که چگونه شکاف نسلی می‌تواند به سوءتفاهم‌ها و تنش‌های روزمره منجر شود.
در بخش دیگری از برنامه، بحث به نقش فناوری‌های دیجیتال در گسترش یا کاهش این شکاف نسلی معطوف شد. دکتر کیانی با اشاره به دوگانگی ذاتی فناوری‌های جدید، توضیح داد که در حالی که این ابزارها امکان ارتباط بی‌سابقه‌ای را فراهم کرده‌اند، اما همزمان می‌توانند به تقویت کلیشه‌ها و ایجاد حباب‌های اطلاعاتی نیز منجر شوند. او بر اهمیت "سواد رسانه‌ای بین‌نسلی" تأکید کرد و پیشنهاد داد که نسل‌های مختلف می‌توانند با آموزش متقابل، از یکدیگر بیاموزند.
راهکارهای عملی برای بهبود ارتباط بین‌نسلی بخش پایانی نشست را تشکیل می‌داد. دکتر کیانی بر چند نکته کلیدی تأکید کرد: ضرورت گوش دادن فعال بدون قضاوت، تلاش برای درک زمینه‌های تاریخی و اجتماعی شکل‌گیری دیدگاه‌های مختلف، و اهمیت یافتن زمینه‌های مشترک. او پیشنهاد کرد که نهادهایی مانند کتابخانه‌ها می‌توانند به فضایی برای این گفت‌وگوی بین‌نسلی تبدیل شوند.
در پایان، این نشست نه تنها به بررسی ریشه‌های شکاف نسلی پرداخت، بلکه نشان داد که چگونه می‌توان با گشودگی ذهن و تمایل واقعی به فهم یکدیگر، پل‌هایی بین نسل‌ها ساخت. شرکت‌کنندگان با این ایده که "تفاوت‌ها اجتناب‌ناپذیرند، اما ارتباط ممکن است" سالن را ترک کردند. این رویداد اثبات کرد که دانشگاه می‌تواند به آزمایشگاهی زنده برای تمرین گفت‌وگوی سازنده بین نسل‌ها تبدیل شود.
