شناسایی دانشجویان در معرض خطر
همدلی و تمایل به حمایت از یک دوست یا دانشجو بخش مهمی از ایجاد یک جامعه نیرومند است. در محوطه دانشگاه، خوابگاه‌ها، سلف، کلاس‌ها و گروه‌های دانشکده‌ها، کارکنان و دانشجویان ممکن است شاهد نشانه‌های اولیه پریشانی در دیگران باشند. در ابتدا دانشجویان اغلب از دانشجویان دیگر، کارکنان و اساتید دانشکده کمک می‌گیرند زیرا این افراد در دسترس هستند.
افرادی که با مسائل و مشکلات شخصی رو‌به‌رو هستند تمایل دارند نشان بدهند که به نوعی در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات هستند. بسیاری از دانشجویان ممکن است خلق پایین و اضطراب را تجربه کنند. با این حال، نشانه‌های پریشانی ممکن است زمانی دلیلی برای نگرانی باشند که برای مدت زمان طولانی ادامه دارند یا در مسئولیت‌های تحصیلی و روابط اجتماعی فرد اختلال ایجاد می‌کنند. در ادامه فهرستی از نشانه‌هایی آورده شده است که نشان می‌دهد که یک دانشجو ممکن است نیاز به کمک داشته باشد:
بحران چیست؟
بحران وضعیتی است که در آن شیوه‌های معمول کنار آمدن فرد با مسائل، دیگر اثربخش نیست و پاسخ‌های هیجانی و بیولوژیکی فرد به سرعت افزایش پیدا می‌کنند. با شدت گرفتن هیجانات، شیوه‌های کنار آمدن فرد با مسئله کمتر اثربخش می‌شود تا جایی که فرد می‌تواند دچار گم‌گشتگی و اختلال در عملکرد شود و به خود و دیگران آسیب بزند. اگر دانشجویی در یک بحران سلامت روان جدی قرار دارد، شما ممکن است موارد زیر را در او ببینید یا از او بشنوید:
- خشونت کلامی یا نوشتاری، یا اعمال خشونت‌آمیز
- تخریب اموال یا سایر اقدامات مجرمانه
- اضطراب شدید و در نتیجه ناتوانی در صحبت کردن یا نفس کشیدن
- ناتوانی در برقراری ارتباط (مانند، گفتار نامفهوم و آشفته، افکار درهم گسیخته)
- از دست دادن تماس با واقعیت (برای مثال، دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند، ابراز باورها و اقداماتی که متناقض با واقعیت هستند).
شما چطور می‌توانید کمک کنید؟
