مداخله در بحران

یکی از مهم­ترین رسالت­های دانشگاه­ها و مراکز آموزشی، ایجاد فضایی ایمن برای دانشجویان است. رفتارهای خودآسیب­رسان یک دانشجو می­تواند سایر دانشجویان و کل مجموعه دانشگاهی را متأثر سازد. در انسان­ها گرایشی زیستی برای حفظ خویشتن  و اجتناب از آسیب و درد وجود دارد ولی  شکل­های مختلف آسیب به خود همیشه همراه انسان بوده است.

خود آسیب­ رسانی شامل انواع مختلفی از رفتارهایی است که با هدف­های مختلف روان­شناختی و بین ­فردی به شکل­های مستقیم (آسیب عمدی به خود) و غیرمستقیم (آسیب غیرمستقیم به خود) انجام می­شوند و به لحاظ اجتماعی و فرهنگی مورد قبول اکثریت نیستند. با شناسایی احتمال خطر در افراد خودآسیب­ رسان می­توان از وقوع مرگ بر اثر این رفتار کم کرد.

کمیته مداخله در بحران با هدف پیشگری و مداخله در سه بخش ارتقای بهزیستی و سلامت روان، مداخله در بحران و اقدامات ضروری پس از بروز بحران، فعالیت می­کند. فعالیت این کمیته مبتنی بر برنامه جامع پیشگیری و مداخله در خودکشی در محیط­های دانشگاهی (دفتر مشاوره وزارت علوم- اسفند 1397) که اولین برنامه جامع در این زمینه است، می­باشد.

هدف از تدوین این برنامه، تضمین این مطلب است که دانشگاه­ها و مراکز آموزش عالی، قابلیت مشارکت در جهت پیشگیری از رفتارهای خودآسیب­ رسان و در صورت بروز موارد خودکشی، آمادگی رویارویی با این بحران را داشته باشند و در کوتاه­ترین زمان نسبت به بازگرداندن فرد یا افراد درگیر مسئله به وضعیت عادی اقدام نمایند.

این برنامه در مرکز مشاوره دانشگاه بیرجند در سه بخش اصلی ارائه می­شود:

1- ارتقای بهزیستی و سلامت روان.

2- مداخله در بحران

3- اقدامات ضروری پس از بحران